واجب فراموش شده

امروز از جمله موضوعات مهم و دارای اولویت ، مسئله اتحاد مسلمانان و گشودن گره های فاصله افکن میان بخش های امت اسلامی است.

به گزارش سنت نیوز، امر به معروف و نهی از منکر در اسلام جایگاه بسیار ویژه ای دارد، اما به نظر می‌رسد در جامعه ما این امر پسندیده در حال کم رنگ شدن است و یا شیوه و اولویت امر به معروف و نهی از منکر درست استفاده نمی‌شود؛ در این زمینه نیاز به بررسی، تحقیق و فرهنگ سازی است تا جایگاه واقعی امر به معروف و نهی از منکر برای جامعه مشخص شود.

منظور از معروف چیست؟هر کار نیک و خوبی که به عرفان و شناخت بیشتر خدا و آل الله منجر شود را شامل می شود .

منکر چیست؟ هر عملی که موجب ناخرسندی خدا را فراهم کند،اعم از اینکه خود ،مبغوض فی نفسه اله باشد یا مقدمتا به مبغوض منتهی شود.

مجموعه آیات امر به معروف و نهی از منکر به کرات در قرآن کریم در سور مختلف از جمله بقره ،آل عمرا ن، نساء،مائده ،اعراف ،توبه و ….آمده است لکن به عنوان نمونه آیات ۶۷ الی ۷۳ سوره توبه را بررسی مینماییم.

ابتدا در آیه ۶۷ این سوره صفات منافقین را مورد بررسی قرار میدهیم :امر به منکر و نهی از معروف اصلی ترین و اولی ترین صفات منافقین است که دراین آیه به آن میپردازیم.این صفات تا آنجا سبب انحطاط و گمراهی افراد را فراهم میکند که خداوند در آیه بعدی به دارنده این صفات پیام عذاب الهی را برای منافقین و کفار به نبی مکرم ابلاغ می کند.

لکن در آیه ۷۱ خداوند ویژگی های مومنین را بیان میفرمایدکه عبارتند از :همدلی و هم زبانی مومنین، امر به معروف و نهی از منکر ار ناحیه مومنین، اقامه نماز توسط مومنین و دادن زکات و از همه مهمتراطاعت خداوند متعال و نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه وآله و سلم) که همگی اینها منجر به نویدرحمت الهی را میدهد. در ادامه در آیات ۷۲و۷۳ وعده بهشت و فوز عظیم به علاوه محاربه و جهاد با کفار را صادر مینماید.

روایات پیرامون امر به معروف و نهی از منکر در منابع اسلامی اعم از شیعه و سنی بسیار زیاد می باشد.که ما به عنوان نمونه یک روایت را ذکر میکنیم.

قال رسول الله(صلی الله علیه و آله وسلم):

” مَن امر بمعروفٍ فلیکن امره بمعروفٍ”  کسی که امر به معروف و نهی از منکر میکند باید این کار را باشیوه پسندیده ای انجام دهد.

با در نظر گرفتن شرایط ویژه استان سیستان و بلوچستان باید دانست بزرگترین معروف در این استان چیست؟

بزرگترین معروف در استان سیستان و بلوچستان معرفی، توضیح و تبیین واضحات مذاهب اسلامی و طرد منکرات آن‌ها است و بیان جایگاه علمای راستین و بزرگان دینی می باشد. در مجموع تقویت بنیه علمی مذاهب اسلامی و بیان دید گاه های اصیل اسلامی که مصون از نفوذ تفکرات افراطی مانده اند موجب ارتقای ضریب وحدت استان و حرکت سریعتر به سوی جامعه آرمانی میشود.

مطلب بعدی که حائز اهمیت بسیاری در مجامع علمی شیعی و سنی می باشد حذف روایات و برداشته های مستهجن و موهن دین میباشد که معمولا مورد استفاده ابزاری جریانات تند رو و تکفیری می گردد. شراکت مهمات درون مذهبی هر یک از فرق اسلامی اسباب وحدت واقعی را بیش از پیش فراهم مینماید.

در این باب مقام معظم رهبری میفرمایند:

امروز از جمله موضوعات مهم و دارای اولویت ، مسئله اتحاد مسلمانان و گشودن گره های فاصله افکن میان بخش های امت اسلامی است. ۸/۷/۱۳۹۳

شدید ترین خطر تهدید کننده جامعه اسلامی ، کنار گذاشتن مفاهیم و ارزش های دینی و دوری از عترت و سنت راستین پیامبر خدا میباشد.

در سایه وحدت و انسجام و همدلی و هم زبانی معارف دینی ترویج و منکرات اسلامی محو میشوند و روش های مصداقی این فرائض الهی به عهده مکلفین میباشد که چگونه به حدیث نبوی فوق ترتیب اثر دهند.

 در اینجا لازم است جهت تایید و توجه بیشتر به اهمیت این واجب فراموش شده به برخی از فرمایشات مقام معظم رهبری در این باره بپردازیم:

برای این‌که ما بنیانهای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی خود را مستحکم کنیم، پیش‌نیاز اوّلیِ قطعی ما، ایجاد وفاق و وحدت کلمه است. برای وفاق باید همه تلاش کنند. معنای وفاق این نیست که گروهها و تشکیلات و جناحهای گوناگون اعلام انحلال کنند؛ نه، هیچ لزومی ندارد. معنای وفاق این است که نسبت به هم خوشبین باشند؛ «رحماء بینهم» باشند؛ همدیگر را تحمّل کنند؛ در جهت ترسیم هدفهای والا و عالی و برای رسیدن به آنها به یکدیگر کمک کنند و از ایجاد تشنّج، بداخلاقی، درگیری، اهانت و متّهم کردن بپرهیزند. امروز به نظر من وظیفه‌ی ما این است.۰۷/۰۳/۱۳۸۱

در فرازی دیگر مقام معظم رهبری خاطره ای از امام خمینی (رحمه الله علیه) درباره تحکیم وحدت و انسجام امت اسلامی می فرمایند:

ما الآن در حال اداره‌‌‌ی جامعه‌‌‌ی اسلامی هستیم؛ نباید به مقدسات سایر مسلمین اهانت بشود.
بد نیست من خاطره‌‌‌ای را برای شما نقل کنم؛ هرچند که به خیلی از دوستان هم این را گفته‌‌‌ام. امام یک‌‌‌وقت در اوایل انقلاب در سخنرانیهایشان از معاویه به صورت طعن‌‌‌آمیزی اسم می‌‌‌آورند. شما می‌‌‌دانید که من مدتی را در بلوچستان بودم و با خیلی از علمای آنجا دوست نزدیک هستم. مردم و علمای سنی آن منطقه، معاویه را مقدس می‌‌‌دانند. به امام عرض کردم که در طرف شرق کشورمان، چند صد میلیون نفر معاویه را محترم می‌‌‌شمارند و او را خال المؤمنین می‌‌‌دانند البته بحق یا به‌‌‌ناحق آن، مربوط به جلسه‌‌‌ی بحث است. یعنی مسلمانان هند، پاکستان، بنگلادش و افغانستان اغلب سنی حنفی‌‌‌اند؛ این‌‌‌ها معاویه را محترم می‌‌‌شمارند.

امام گفتند: عجب، من نمی‌‌‌دانستم! من بعد از آن در طول این ده، یازده سال یک جمله‌‌‌ی طعن‌‌‌آمیز از امام راجع به معاویه نشنیدم.